ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

«σαν το τόπο μου πουθενά….»

«Από πού είσαι εσύ…;»
Ίσως να είναι έμφυτη η ανάγκη να θεωρούμε πως το μέρος που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε είναι ασύγκριτο ακόμα και αν δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο να αναδείξει. Οι αναμνήσεις μας, οι εμπειρίες που έχουμε ζήσει εκεί προσδίδουν σε ένα τόπο χαρακτηριστικά που δεν τα αντιλαμβάνονται οι άλλοι.

Ειδικά οι ¨Έλληνες χαρακτηρίζονται από μια τοπικιστική διάθεση ακόμα και μεταξύ τους.Μας αρέσουν τα ταξίδια, οι βόλτες, οι επισκέψεις σε άλλες περιοχές, σε άλλες χώρες αλλά όλα τα συγκρίνουμε με τα «δικά μας». Δύσκολα θα βρεις Έλληνα να φύγει όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από την περιοχή του για μια άλλη. Βέβαια, φαινόμενα μετανάστευσης έχουμε ζήσει στη μακρόχρονη ιστορία μας. Η αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, με διαφορετικούς όρους διαβίωσης είχε προκαλέσει αθρόες εξόδους Ελλήνων μεταναστών. Αποκορύφωμα, η τελευταία πεντηκονταετία στο φαινόμενο της μετανάστευσης σε παγκόσμιο επίπεδο. Αριθμοί που συνέβαλλαν στην εμφάνιση ενός νέου μοντέλου, αυτού της «νέας αστυφιλίας».

Με άλλα λόγια, η μετανάστευση είχε χαρακτηριστικά ανέχειας και όχι προσδοκίας για ένα πιο ποιοτικό τρόπο ζωής. Παρόλο που κατοικούσαν σε πλουτοπαραγωγικές περιοχές υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως πόλεις που έσφυζαν από ζωή ξαφνικά ερημώνανε και το αντίθετο. Φωτεινό παράδειγμα, η πόλη Λάγος της Νιγηρίας που κατάφερε να συγκεντρώσει πληθυσμό 7 εκ. ατόμων από τους 700 χιλιάδες και έχει γίνει ένα από τα εμπορικότερα λιμάνια του κόσμου. Συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των μεταναστών και μετατράπηκε σε μητρόπολη και σε κόμβο εμπορίου.

Όλα αυτά πηγάζουν από την ανεπάρκεια μιας άλλης περιοχής να προσφέρει και να καλύψει στους κατοίκους της εργασία και μια υγιή διαβίωση με τα απαραίτητα.

Οι άνθρωποι μετακινούνται συχνά για να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο, να δώσουν στις οικογένειες και τα παιδιά τους καλύτερες ευκαιρίες, να αποφύγουν τη φτώχεια ή για να γλιτώσουν από διώξεις, ανασφάλεια και πολέμους.
Αν σκεφτούμε πως το 95% του πλούτου πάνω στη γη το εκμεταλλεύονται το 2% του πληθυσμού δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια να εξηγήσουμε τις αιτίες.

Ο χειρισμός των πλουτοπαραγωγικών περιοχών βασίζεται στις επιδιώξεις των εχόντων εξουσία. Η μετανάστευση αποτελεί φαινόμενο με παύσεις στο ρυθμό, πότε όμως τόσο που να αγγίζει την αδράνεια. Αποτελεί φαύλο κύκλο η διαβίωση κάτω από το όριο της φτώχειας και αυτό έχει οδηγήσει σε μια «παγκοσμιοποιημένη μετανάστευση» που αφορά όλο τον πλανήτη. Δεν ξεχωρίζει πρόσωπα ούτε περιοχές!

Πάντα κάποια συμφέροντα θα θίγονται, πάντα κάποιοι θα επιδιώκουν ένα καλύτερο αύριο και όλα αυτά θα διαιωνίζουν το φαινόμενο της μετανάστευσης.

Στον αντίποδα της μετανάστευσης από οικονομικά αίτια υπάρχει και κάτι άλλο αυτό που λέμε, εκούσια μετανάστευση και εσωτερική μετανάστευση. Εδώ αλλάζουν και οι αιτίες. Δεν μιλάμε για φυγή αλλά για «μετακόμιση».
Δεν θα αναφερθώ στην Αθήνα ,την πρωτεύουσα μας που σαφώς διαμορφώνεται από μια πολύπολιτισμική κοινωνία με πρωταγωνιστές από όλο το πλανήτη.

Θα ασχοληθώ με τη πόλη μας τη Λάρισα. Το πιο πιθανό σενάριο είναι πως ο Ξένιος Δίας κατοικώντας στον ¨Όλυμπο είχε στραμμένο το βλέμμα του σε εμάς. Η Λάρισα έμπρακτα έχει δηλώσει την φιλόξενη διάθεση της.

Ιστορικά, αποτελεί τον τόπο που είναι συγκεντρωμένες οι περισσότερες ελληνικές φυλές. Κατάφερε να συγκεράσει τις διαφορετικές κουλτούρες όλων, να τις σμίξει και να δημιουργήσει ένα αμάγαλμα με ποικιλία συστατικών.

Αποτελεί πόλο έλξης η πόλη μας όχι μόνο από τις γειτονικές περιοχές αλλά και από άλλες χώρες. Ίσως οι αιτίες να ποικίλλουν και να είναι ισχυροί οι λόγοι μετακίνησης τους στη πόλη μας, παρόλο αυτά το αποτέλεσμα είναι ένα. Η Λάρισα καταφέρνει με τη γοητεία της να πάρει με το μέρος της και το πιο δύστροπο κάτοικο της,

Έχει σημασία αν ο έρωτας προκάλεσε την μετακίνηση ή η ανάγκη αλλαγής τρόπου ζωής; Την ίδια στιγμή που είσαι αστός δύνασαι να μείνεις και σε μια φάρμα.. Εξάλλου, όλοι μας κουβαλάμε την νοοτροπία της Λάρισας μέσα μας και μάλλον αυτή είναι η γοητεία μας.

Αξιοπερίεργο είναι οι μετακινήσεις ατόμων όχι από μικρότερες περιοχές αλλά από μεγαλύτερες πόλεις και από διαφορετικές χώρες προς εμάς. Και όμως η Λάρισα και γενικά η Θεσσαλία αγκαλιάζει ανθρώπους με διαφορετικές κουλτούρες και από «φιλοξενούμενοι» μετατρέπονται σε αυτόχθονες,

Γιατί δεν έχει να κάνει που έχεις γεννηθεί αλλά ποιο τόπο θεωρείς βάση σου. Η ζωή σε κάνει βόλτες αλλά επιλέγεις που θα σταθείς. Επιλέγεις που θα ακουμπήσεις τις αναμνήσεις σου και θα γεμίσεις εμπειρίες τη ζωή σου.

Παρατηρώ κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο της Λάρισας το παράξενο αυτό μωσαϊκό που αποτυπώνεται από ετερόκλητους πολίτες με ένα βασικό χαρακτηριστικό.

Αγαπάνε το τόπο τους…και εννοούμε τη Λάρισα, όπου και αν έχουνε γεννηθεί , όπου και αν έχουν ζήσει…και με περηφάνια δηλώνουν πως μπορεί τυχαία ήρθαν σε ετούτο το τόπο αλλά δεν παρέμειναν τυχαία….

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΣΤΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ MUST E+MAGAZINE,

http://www.mustmag.gr/arthra/koinonia/2496-san-ton-topo-soy

via thekla.gr